Bamboe buigt, maar breekt niet

“Wij hadden het kamp wel verlaten, maar het kamp had ons niet verlaten”, dat schrijft Anne Groen-Koen over haar leven. Als 11-jarig meisje, wordt Anne samen met haar moeder gevangengezet in het Japanse vrouwenkamp Lampersari-Sompok in voormalig Nederlands-Indië. Ze maakt vreselijke gebeurtenissen mee en overleeft maar net. In 1946 keren Anne en haar moeder terug naar Nederland, maar het gewone leven oppakken gaat moeizaam.

Haar kampervaringen hebben altijd invloed op haar gehad, evenals op het leven van haar gezin. Ondanks dat weet ze een gelukkig leven op te bouwen met haar man Bob en kinderen Hanno, Jacco en Anemieke. Anne is een professioneel kunstenaar, afgestudeerd aan de Rietveldacademie. Ze verwerkt haar ervaringen en gevoelens in kleurrijke en betekenisvolle schilderijen. Haar zoon Jacco Groen (1964), een filmmaker, is geraakt door zijn moeders specifieke ervaringen en bewonderd haar veerkracht. In deze expositie combineert Jacco het optimisme van zijn moeder met haar zwaardere gevoelens, getoond in levendige projecties. Hij neemt de bezoekers mee in het creatieve proces en de verhalen achter de schilderijen, die ook fysiek tentoongesteld worden. Ondanks alles was Anne een positief persoon die van het leven hield.